Bir Mayıs sabahı bu maskeli ötleğenin (sylvia melanocephala) fotoğraflarını çekip eve  döndükten sonra, kuşlarda mekânsal neofobi (neophobia/yenilik korkusu) ve mekânsal neofili (neophilia/yenilik sevgisi) meselesini karar verme (decision making) stratejileri üzerinden tartışan bir yazıya rastladım; yazarlar, göçmen boz ötleğenlerle (sylvia borin) yerleşik maskeli ötleğenleri karşılaştırmalı olarak ele almış ve aslında “göçmen-neofobi hipotezi”ni (migrant-neophobia hypothesis) test etmek istemişler. Hipoteze göre, göçmenler, en azından göç esnasında, yeni bir çevreye girmekte, yerleşiklere göre, çok daha az neofobiktirler, göç sırasında sürekli olarak yeni habitatlarla karşılaşırlar, hepsinde görece kısa zaman harcarlar, kalıtsal olarak kendi habitatlarına ait bir klişeleri olsa bile yabancı yerleri yiyecek, barınma, vs. gibi nedenler için keşfetmek zorundadırlar, ve göç hızını maksimize etmeye çalışırlar. Yabancı bir çevrede araziye karşı güçlü neofobik reaksiyonlar (mekânsal neofobi) yolculuk süresini arttırmakta ve yeni çevreye alışma süresini uzatmaktadır. Düşük mekânsal neofobi yabancı bir habitata girmeyi kolaylaştırmaktadır. Tam tersine, yerleşikler, nadiren yeni habitatlarla karşılaştıklarından daha fazla neofobik olmaları tehlikeli durumlardan kendilerini sakınma konusunda yardımcı olmaktadır. Araştırmayı, yerleşik ve göçmen olan kuşların bilişsel (cognitive) yeteneklerindeki farklılıkları ortaya koyması açısından çok ilginç bulduğum için paylaşmak istedim.

Kaynak: Mettke-Hofmann, C., Lorentzen, S., Schlicht, E., Schneider, J. and Werner, F. (2009), Spatial Neophilia and Spatial Neophobia in Resident and Migratory Warblers (Sylvia), 115; 482-492.